Değirmenci Dergisi Sayı: 114 Eylül 2019

ENDONEZYA 98 EYLÜL 2019 altında olduğunu gösteriyor. Buğday ekimine tahsis edilen top- rak 1997 ve 2016 yılları arasında yaklaşık 1.4 milyon hektardan 600 bin hektara kadar düştü. Ülke aynı dönemde artan iç talebi karşılamak için de 1997’de 469 bin olan buğday ithalatını 1.5 milyon tona kadar çıkarmak zorunda kaldı. Buğday üretiminde önemli derecede dalgalanma görülen ül- kede yıllık ortalama üretim yaklaşık 1.8 milyon ton civarında. Bununla birlikte, son birkaç yılda buğday ekili alanda belirgin bir düşüş gözlemleniyor. Bundan dolayı da Güney Afrika yerel talebi karşılamak için ithalata daha fazla bağımlı hale geliyor. Aslında Güney Afrika, bölgedeki önemli buğday üreticilerin- den biriydi. Fakat son 20 yılda ve özellikle 1997 yılında tahıl piyasasını düzenleyen kurumun kaldırılıp deregülasyon rejimi- ne geçilmesinin ardından buğday ekili alanda düşüş yaşandı. Azalan kâr marjları, üreticileri buğday üretimini bırakarak ka- nola, mısır, soya fasulyesi ekimine ve hayvan yetiştiriciliğine geçmeye yöneltti. Buğday üretiminin öngörülemeyen hava koşulları nedeniyle son 20 yılda düzensiz seyrettiği ülkede, ve- rimi artıracak teknolojik imkanların yaygınlaşması veya politika değişikliklerinde bir ilerleme olmadan, buğday ekili alanlardaki düşüş eğiliminin geri çevrilmesi zor gözüküyor. USDA, buğday ekili tarım arazilerindeki düşüşün, mahsu- lün azalan karlılığı nedeniyle 2019/20 sezonunda da devam edeceğini tahmin ediyor. Son USDA raporuna göre bu sezon yaklaşık 500 bin hektarlık bir alanda buğday ekimi gerçekleşti- rilecek ve yaklaşık 1.7 milyon tonluk ürün elde edilecek. Kişi başına yaklaşık 55 kilogram buğday tüketilen Güney Afrika’daki yıllık buğday talebi 3,3 milyon ton civarında. Bu da ülkenin, iç talebi karşılamak için en az 1,8 milyon ton buğ- day ithal etmesi gerektiği anlamına geliyor. Sahra-altı Afrika bölgesinde en yüksek buğday tüketim rakamlarına sahip ül- kesi olan Güney Afrika’da, nüfus ve şehirleşmenin artmasıyla beraber buğdaya talebin de artması bekleniyor. USDA, Güney Afrika’nın 2019/20 sezonunda buğday ve buğday ürünleri ithalatının, yerel üretimde geçen yıla göre yüzde 8’lik bir düşüş nedeniyle 1.9 milyon ton ol- masını öngörüyor. Ülkenin en büyük buğday tedarikçileri Almanya, Rusya ve Letonya olarak göze çarpıyor. Güney Afrika yönetimi, buğday ihtiyacının yüzde 85’ini yerel üretimle karşılamayı hedefliyor. Güney Afrika Fırıncı- lar Odası Başkanı Geoff Penny, “Bu hedef doğrultusunda çalışıyoruz. Ürün sınıflandırma düzenlemelerinde bazı de- ğişiklikler yapıyoruz. Kalite-verim oranına bakıyoruz. Daha fazla Güney Afrikalı çiftçiyi buğday yetiştirmeye teşvik et- menin yollarını arıyoruz” diyor. PİRİNÇ İTHALATINDA ARTIŞ Güney Afrikalıların tükettiği bir diğer önemli ürün ise pirinç. Ancak bu mahsulün yetişmek için yüksek su gereksinimi duy- masından ötürü pirinç üretimi önemsiz düzeyde. Ülke yerel talebi karşılamak için pirinç ithalatına bağımlı. Bundan dolayı da pirinç ithalatı vergiden muaf tutuluyor. Tayland ve Hindis- tan, Güney Afrika’nın pirinç talebinin yüzde 90’ından fazlasını sağlıyor. Pirinç ithalatında Tayland’ın payı neredeyse yüzde 80. USDA, yüksek mısır ve buğday fiyatlarının etkisiyle,